top of page
Zoeken

Leiderschap onder druk: Wat laat jij zien?

Foto van schrijver: Anne OskamAnne Oskam

Iedereen heeft een natuurlijke kracht. Een manier van leidinggeven die moeiteloos voelt, waarin je impact maakt zonder er bewust over na te denken. Maar wat gebeurt er bij jou als de druk toeneemt?




Onder druk schieten we vaak door in wat ons normaal juist sterk maakt. We reageren reflexmatig, in plaats van bewust te handelen. En dat heeft effect – niet alleen op jezelf, maar ook op je team.


Een paar voorbeelden uit de praktijk

Bij een bank werkte ik met een leidinggevende, sterk in strategisch denken met een duidelijke visie, maar onder druk verloor hij de aansluiting met de operatie. Zijn team worstelde met dagelijkse urgente problemen, maar hij bleef vasthouden aan lange termijnplannen. Gevolg? Frustratie. Teamleden voelden zich niet gehoord in de urgentie van hun uitdagingen.


Voor een dienstverleningsbedrijf werkte ik met een management team, waarvan de CEO sterk gericht was op verbinding en consensus vinden. Onder druk? Ze bleef eindeloos afstemmen, waardoor beslissingen werden uitgesteld en subgroepjes ontstonden. Terwijl het team juist verlangde naar meer duidelijkheid en daadkracht, verzanden ze in vingers wijzen en eindeloze discussies.


Ander praktijkvoorbeeld is van een ondernemer van een scale-up die overal kansen zag en zijn team constant uitdaagde op groei, maar hij vond het moeilijk om prioriteiten te stellen. Gevolg? Het team maakte overuren zonder focus, taken stapelden zich op en motivatie lekte weg. Mensen raakten uitgeblust en deden uiteindelijk niets meer uit eigen initiatief.





En ik? Wat is mijn eigen valkuil onder druk?

Als interim manager wilde ik graag van betekenis zijn en de organisatie écht verder helpen. Dat is mijn kracht, maar onder druk kan juist dát mijn valkuil worden. Wanneer ik onzeker ben of behoefte heb aan erkenning, kan ik in de rol van ‘redder’ schieten. Ik wil té graag helpen. Op dat moment trek ik onbewust verantwoordelijkheden naar me toe die niet van mij zijn – ik neem de bekende ‘aap op mijn schouder’.


Wat gebeurt er dan? Het team leunt achterover, er verandert niets. In plaats van eigen regie en verantwoordelijkheid, ontstaat er afhankelijkheid.


Dat is de paradox: je krijgt vaak precies het gedrag dat je zelf – onbewust – stimuleert.


👉 Té behulpzaam? Mensen worden passief.

👉 Té controlerend? Teamleden worden afwachtend.

👉 Té oplossingsgericht? Anderen denken minder zelf na.

👉 Té perfectionistisch? Er ontstaat weinig ruimte voor eigen initiatief.


In mijn rol als coach heb ik geleerd om mijn eigen ‘help-reflex’ te herkennen. Om niet direct in de oplossing te schieten, maar ruimte te laten. Bewust even stil zijn, een vraag stellen in plaats van een oplossing aan te dragen. Loslaten dat ik dé oplossing moet hebben. Ruimte geven en ervaren dat de ander óók het gewenste resultaat kan bereiken al is dat in een ander tempo.


Wat kun je doen?

1️⃣ Herken je triggers. Hoe reageer jij onder toenemende druk?

2️⃣ Vraag feedback. Wat merkt je team aan jou als het spannend wordt?

3️⃣ Creëer ruimte. Vertragen is geen zwakte, het is leiderschap. Daarna kan je versnellen.

4️⃣ Laat je ego los en ga voor het collectieve belang. Als je een proactief team wilt, moet je leren loslaten.


💡 Reflectievraag: Welke patronen zie jij in je team en hoe linkt dat aan jouw leiderschapsstijl?


En misschien nog belangrijker: Wat zou je graag willen laten zien?

Leiderschap is geen rol die je speelt. Het is wie je bent, geen grote woorden maar daden. Juist op de momenten dat het er écht toe doet. 🚀

5 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments

Rated 0 out of 5 stars.
No ratings yet

Add a rating
bottom of page